Welke strijd heeft er in mij gewoed in het beginstadium van mijn ziekte ?
Dat was een strijd tussen het moeten en het kunnen. Ik moet mijn werk, mijn sport, mijn hobby’s doen, maar door de ziekte kan dat niet meer. Toch was dat niet de ‘echte’ strijd.
Ergens accepteerde ik al dat deze ziekte mij op een andere weg zou brengen. Wat was er dan zo moeilijk? Was het het loslaten van het werk dat ik mijn hele leven heb gedaan ?
Ik werkte in het onderwijs. Door het gehoorverlies en de ziekte van Ménière lukte het niet meer om in de klas te werken. De hoge kinderstemmen kon ik niet meer verstaan.
Wat moest ik dan gaan doen? Toen gebeurde er iets. Op een schooldag in de lente stapte ik op de fiets naar huis. Ik keek naar de kinderen op het schoolplein. Ik zwaaide naar ze.
En ineens bedacht ik mij: als ik nu eens niet meer met kinderen ga werken, wat gebeurt er dan? Mijn hele lijf begon te prikkelen, ik begon te lachen, het leek even of ik vleugels kreeg. Het was alsof ik een zware jas uitdeed. Vanaf dat moment kon ik om mij heen kijken. Ik zag andere mogelijkheden. Ik vond mijn nieuwe weg.
Lees meer over Paula op: www.vianovuscoaching.nl